Po śmierci mojego doga Doriana w 2012 wypłakiwałam swój żal
na internetowym forum Molosy. Był tam dział „dogi do adopcji”. Oglądałam foty,
szukając choć troszkę podobnego doga do mojego żółteczka. Po około dwóch miesiącach
odezwała się do mnie Fundacja Ratujemy Dogi, z prośbą, czy nie wzięłabym na dom
tymczasowy czarnego siedmioletniego doga o imieniu Lit, który desperacko szukał
domu. Bez namysłu zgodziłam się, bo pomyślałam „ trzeba mu pomóc”. Przyjechał z
Warszawy, czarny, z białym szerokim krawatem i białymi skarpetkami. Miłość w
jego oczach od pierwszego wejrzenia, w moich wtedy jeszcze nie. Po prostu
trzeba było pomóc. Dostałam książeczkę zdrowia Lita, z której wynikało, że w
2005 roku był adoptowany ze schroniska w Szczecinku. Prześledziłam w miarę
możliwości, z pomocą forum, jego drogę życiową. Okazało się, że był u jednego
pana dwa lata, aż pan dostał pracę za granicą i oddał go pod opiekę sąsiadce i więcej
się nie pokazał. U tej pani był również dwa lata. Pani zmieniła pracę…
Komentarze
Prześlij komentarz