Doże opowieści cz.3

Rozmowa





Przyjechała do mnie dawno niewidziana przyjaciółka Hania z Wrocławia. Nie ma nic wspólnego z psami, oprócz tego, że ogólnie lubi zwierzęta i wie, że mam fioła na punkcie dogów. Usiadłyśmy wygodnie w fotelach, żeby porozmawiać. Hania spytała:
– No co u was?
I ja przez bite 2 godziny opowiadałam o swoich psach. W końcu po minie Hani poznałam, że chyba przesadzam, więc obiecałam:
– No ale już dosyć o moich psach, obiecuję, że nie będę już o nich mówić. Co u ciebie?
– A wiesz – odpowiedziała Hania – zauważyłam, że z biegiem lat zmieniają mi się upodobania kulinarne…
– No zobacz, to zupełnie jak u psów. Moja Ala…

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gaja - szuka domu, który ją będzie kochać bezgranicznie

Obraz
Gaja – ur. 23.03.2018 to młodziutka czarna sunia.  Szuka rodziny, która pokocha ją od pierwszego spotkania i otoczy miłością, której nigdy nie doznała. Dom, do którego ją oddamy musi być wyjątkowy, nastawiony na jej potrzeby, musi ją kochać bezwarunkowo. Gaja jest zgodną i delikatną sunią, ale my oddamy ją do domu bez małych dzieci (i wcale nie ze względu na dobro dzieci – Gaja jest delikatna i nie zrobi dziecku krzywdy, ale my nie chcemy, żeby dzieci zajmowały należne Gai miejsce), dogaduje się też z psami niezależnie od ich płci, ale nie damy jej do domu z drugą suczką, za to starszy, stabilny samiec jest mile widziany. I jeszcze jeden warunek, Gaja ludzi wybiera bardzo dokładanie i mądrze, nie każdy jej się podoba, dlatego liczcie się z tym Państwo, że jeśli Gaja Was nie zaakceptuje, na pewno Wam jej nie damy.  Informacje w sprawie adopcji pod telefonem: Ela - 515 125 938
Czytaj więcej

Tańcząca z dogami.Odcinek 2

Po kilku dniach my też wróciliśmy do domu.  Wielogodzinne kłótnie nie pomogły uratować małżeństwa moich rodziców i jeszcze tego lata zdecydowali się na rozwód, a mnie oddali pod opiekę dziadków, rodziców mamy. Specjalnie mocno tego wszystkiego nie przeżyłam, zapewne dzięki temu, że byłam (i jestem) dzieckiem Natury, a zamieszkałam w ślicznej podlaskiej wiosce otoczonej łąkami, polami i lasami, w starym z 1927 roku, modrzewiowym domu, a wokół byli cudowni kochający ludzie, moi dziadkowie i pradziadkowie. Szczególnie głęboka więź połączyła mnie z pradziadkiem Filipem. Powód był prosty. Ten stary człowiek, urodzony w 1883 roku, pochodzący z Petersburga, kochał zwierzęta, a szczególnie psy i to nas wyjątkowo związało. I choć jego ukochaną rasą nie były dogi tylko wyżły, to w wieku trzech lat nie robiło mi to różnicy. Ważne było, że mogę spędzać czas w towarzystwie Dżima Ósmego, bo tak się wabił pupil pradziadka. Dlaczego Ósmego? Bo to był siódmy wyżeł tego wspaniałego człowieka, k...
Czytaj więcej